Conferentie dag 2

De woensdagochtend begon - na een heerlijk ontbijt en een kopje koffie samen met alle deelnemers - met een keuze voor de workshop van Gareth Mills of Phil Bagge. In ons reisboekje stond dat Gareth Mills zijn verhaal vooral over 'future focused learning' op het PO en VO zou richten en Gareth Mills zou het gaan hebben over computational thinking skills waarvoor we ook allemaal een app moesten downloaden. Dit laatste sprak mij erg aan, ik houd altijd van coole apps en gadgets, dus ik was erg benieuwd naar deze workshop.

Klaar voor dag 2!

Phil Bagge begon zijn verhaal met dat je de leerlingen altijd een doel moet geven om te programmeren. Dit kan door ze te laten zien dat programmeren in het dagelijks leven altijd aanwezig is. Zo heeft iedereen al snel 10 'slimme' apparaten in huis, want naast een laptop en een mobieltje bezit ook de wasmachine en de thermostaat een (mini-)computer.
Om leerlingen tot 'computational thinkers' te ontwikkelen hebben ze een aantal skills nodig:

• Algorithmic thinking: denk in stappen en regels tot je het doel bereikt hebt
• Algorithmic evaluators: selecteer het beste en meest efficiënte algoritme
• Decomposition: bereik je doel door het probleem in meerdere stukken op te delen en op te lossen
• Abstraction: vind het meest belangrijke deel van het probleem
• Generalisation: gebruik de oplossing van het ene probleem ook bij het andere probleem

De skills die een leerling nodig heeft om te kunnen programmeren

De rugzak vol met programmeer-eigenschappen

Al deze skills en andere eigenschappen die een leerling gaandeweg verzameld komen samen in de 'programming bag' van de leerling. Phil Bagge liet dit heel beeldend zien door om de zoveel sheets de rugzak iets voller terug te laten komen. De foto hierboven toont het eindresultaat van een compleet gevulde rugzak. 

De app 'Tickle" die we hadden gedownload voor deze workshop kwam in de laatste paar minuten nog gauw aan bod. Met deze app kan je een spelletje maken met een walvis die langs of door meerder obstakels moest zwemmen. De obstakels en de bewegingen van de walvis moesten we zelf programmeren door het toevoegen van de juiste programmeercomponenten. Ik vond het erg leuk om te doen, maar het was wel jammer dat we maar zo kort de tijd kregen hiervoor. Hij had van mij wel iets langer de tijd mogen nemen voor deze app, want mijn walvis kwam nu helaas niet verder dan de eerste steen... ;-)

Gelukkig zette Graham Brown-Martin ons ook lekker aan het werk. Op alle tafels werden een aantal zakjes met een stuk of zes kleine legoblokjes gegooid. Hij zei er niet zo heel veel over, behalve dat we de opdrachten hadden om in je eentje of in tweetallen een eend te bouwen. Ik moest erg lachen om deze opdracht, want het was niet persé de opdracht die je verwacht op een conferentie. Ebru en ik pakten samen een zakje en begonnen verwoed aan onze eend. 

Het bouwen van de lego-eend

Twee verschillende eendjes, rechts die van ons en links die van Ivan

Na een minuut ongeveer moesten we stoppen met bouwen en onze eend vergelijken met de eenden van de buren. En wat bleek, bijna iedereen had een compleet andere eend gebouwd! Graham wilde hiermee aantonen dat er altijd meerdere wegen zijn om iets te bereiken en dat er geen goed of fout bestaat. Iedere leerling werkt nu eenmaal anders, maar dat zelf ontdekken vind hij juist het allerbelangrijkste. Nog veel belangrijker dan dat je als school helemaal de juiste omgeving neerzet waarin iedereen goed - maar op dezelfde manier - moet kunnen leren. Dit construerend leren is een techniek die veel wordt toegepast in het 21st-century leren.

In de middag waren er nog een aantal workshops en keynote sprekers. De laatste spreker van vandaag was 'Prof. Dr. Markus Böhner', dat wil zeggen, hij deed alsof hij een Duitse professor was! Ik was er helaas niet bij, maar Ebru wel en ze vertelde me dat het erg leuk was. Een paar mensen zijn de zaal uitgelopen toen na een lange en vermoeiende dag er een man Duits begon te praten op het podium, maar degene die nog even volhielden kwamen in een mooi cabaretstuk terecht wat gelukkig helemaal niet in het Duits bleek te zijn maar al gauw over ging in het Nederlands. Het was, zo zei Ebru, een grappige en luchtige afsluiting van de conferentie!