Pete Hall Jones vertelt met veel humor en voorbeelden over
het onderwijs over 15 jaar. De leerlingen die we dan in de klas hebben gaan de
22e eeuw in! Een greep uit een aantal toekomstbeelden en realitychecks die hij
ons gaf.
Over de vorm van het onderwijs
Onderwijs over 15 jaar is in een gebouw waar je naartoe gaat
om te leren, niet omdat je naar school moet. Bij de deur staat politie om te
doen aan crowd control: iedereen wil naar binnen maar dat lukt niet allemaal.
Je wordt eenmaal binnen welkom geheten, de mensen zeggen: "goed dat je er
bent, wat wil je graag leren?". En je kunt overal staan, lopen, zitten en
je vragen stellen, net als in een Apple store.
Over individuen en differentiëren
Eigenlijk best gek dat we ons best doen om de wedstrijd wie
het beste kan samenwerken te winnen! Zou je daar überhaupt een wedstrijd van
moeten maken!?
De uniforme aanpak in het onderwijs wordt extra bijzonder
als je de vergelijking maakt met de gezondheidszorg. Persoon A krijgt zoveel
medicijnen om beter te worden en persoon B krijgt juist andere. Maar allebei
worden beter. De arts kijkt regelmatig en op verschillende momenten bij
verschillende patiënten hoe het gaat en stelt zo nodig de medicatie bij. In het
onderwijs zeggen we dat iedereen hetzelfde boek, aantal lesuren en lessen moet
krijgen om beter te worden. Niet afgestemd op de personen. We testen één keer
per jaar wat de resultaten zijn en dan passen we daar voor de lange termijn
iets van ons onderwijs op aan. Te laat dus.
Voorbeeld van de WHO is deze checklist (op één A4) voor
iedereen ter wereld die een operatie gaat uitvoeren in welke situatie dan ook.
Daar staan geen eisen op, maar 20 vragen die je helpen om als professional de
slimme beslissingen te nemen. Daarmee zijn veel operaties verbeterd en veel
minder patiënten overleden. Zou je dat voor het onderwijs kunnen doen? 20
vragen opstellen bij het voorbereiden, uitvoeren en evalueren van je les?
Leestip over de diversiteit in kennis en achtergrond van
onze leerlingen: the knowledge deficit van ED Hirsch. Al die individuen die een
plek vinden in ons onderwijs.
Over toetsen &
bewijzen
Een vraag: hoe kan het dat je voor je rijbewijs moet weten
hoe de motor van je auto werkt en dat je voor je schooldiploma niet hoeft te
weten hoe je hersenen werken?
Pete Hall Jones pleit voor het behandelen van de growth
mindset van Carol Dweck in het onderwijs (bij de LERO hebben we dat in periode
1 met de eerstejaars behandeld).
Op het vliegveld is het uitgangspunt dat 100% van de
vluchten veilig opstijgt en landt. Ze tellen terug want ze nemen 100% als
baseline. In het onderwijs zeggen we: yes, 40% slaagt! Dat is niet het goede
uitgangspunt.
In je werk krijg je nooit meer te maken met een toets zoals
de Cito/tentamen/proefwerk. Je krijgt wel regelmatig beoordelingen en feedback.
Zou je ook 360 graden feedback kunnen doen voor je leerlingen? Een voorbeeld
wat hij geeft: je moet als leerling in 8 verschillende situaties empathie laten
zien. Alle mensen om jou heen kunnen aangeven als ze jou dat hebben zien
doen. Je hebt als leerling een ‘tag’ bij je (zoals de kopieerdruppels van
HSLeiden) en mensen in jouw omgeving scannen dat en vullen in de bijbehorende app
in welk gedrag je hebt laten zien. 360 graden, want niet alleen van de docent
of alleen van de ouders. Ook ooms en tantes, buren, vrienden kunnen aangeven
wat er gebeurt.
Veel van deze keynote sloot aan op dinsdag, prof Yong Zhao
sprak ook over de individuele benadering en de growth mindset van Carol Dweck.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten